Interview met Jef VandeWeyer, speler bij onze senioren en student Architectuur.
Interviewer: Jef, je bent in Suriname voor je thesisproject. Kun je ons iets meer vertellen over je onderzoek?
Jef van de Weyer: Zeker! Mijn thesis draait om de vraag hoe de architectuur van het Beatrix Theater kan bijdragen aan het leerproces van kinderen die het moeilijker hebben op school. Ik onderzoek hoe deze ruimte nieuw leven kan worden ingeblazen en een stimulerende omgeving kan worden voor educatie en gemeenschap.
Interviewer: Je hebt ook een rugbyactiviteit georganiseerd voor de kinderen in Moengo. Hoe past dat in je project?
Jef: Rugby is voor mij meer dan een sport; het is een manier om mensen samen te brengen. Via de kernwaarden van rugby—respect, samenwerking en discipline—kunnen kinderen belangrijke vaardigheden ontwikkelen die ook in hun leerproces van pas komen. Door rugby te introduceren in Moengo wilden we niet alleen sportplezier delen, maar ook een eerste stap zetten in de interactie met de lokale gemeenschap.
Interviewer: Hoe hebben de kinderen en de gemeenschap gereageerd?
Jef: Het was geweldig! De kinderen waren enthousiast en nieuwsgierig. We speelden samen, leerden van elkaar en bouwden een band op. Maar het ging verder dan alleen sport. We hebben een basis gelegd voor samenwerking, niet alleen op het veld maar ook in de verdere plannen voor het Beatrix Theater. Dit alles in de geest van Wroko Makandra—samen werken, samen groeien.
Interviewer: Wat hoop je uiteindelijk te bereiken met je thesis en dit project?
Jef: Ik hoop dat we met de herontwikkeling van het Beatrix Theater een plek kunnen creëren waar leren en gemeenschap samenkomen. Een inspirerende ruimte waar kinderen met verschillende leerstijlen zich kunnen ontwikkelen. En als rugby daar ook een rol in kan spelen, des te beter!
Interviewer: Dank je, Jef! Veel succes met het project en je thesis.
